Günümüz dünyasında;
Kapitalizm bilgi çağında teknoloji sayesinde iletişimde “Kolay temas” kurmaya alışmamız,
gerçek yaşamda insanlarla gerçek ilişkiler kurma yeteneğimizi körelterek yetersiz hale getirmiştir…
Kapalı kutu siteler,
ayrıştırılmış mahalleler,
feodal içe kapanmalar,
bitirilen komşuluk ilişkileri,
sosyal etkinliklerin masraflı olması nedeniyle;
Sosyal yaşamdan,
gerçekten de yüz yüze ilişkilerden kaçınır duruma getirmiş insanları.
Gün boyu;
Tüm medyadan algı kapatılarak korkutulduğumuz için fiziksel varlıklarını çevremizde hissettiğimiz gerçek insanlarla karmaşık,
lezzetine doyulmaz,
ön görülemez,
yarı da bırakmanın,
koparmanın zor olduğu sevgi ve saygının temel alındığı insansal ilişkiler kurmaktansa cep telefonlarımıza sarılıyor ve uzun uzun mesajlar yazıyoruz.
Duraklar da,
cafe’ler de,
açık alanlar da her birey cep telefonlarından kafasını kaldırıp karşısında ki insanın yüzüne bile bakmıyor…
Ne acı ki;
Sanal medya mesajları ile oluşan sanal cemaatimiz büyüdükçe gerçek insanları bir araya getirmek,
bir arada tutmak,
gelebilecek sıkıntılarına katlanmak gözümüze o denli güç görünmeye başlıyor ki;
Cesaret kırılması yaşayarak köşe bucak kaçıyoruz.
Oysa;
Tümüyle emeğin sömürüsüne dayalı yaşam çok kısa ve gerçek!
Ve hepimiz;
Her geçen gün sermayeden yediğimiz için zarar etmekteyiz.
Bu yolculuğun neresinden dönersek işte o zaman kazanan yine biz olacağız…
Sevginin kazanacağı umuduyla!
Şiir Sevdanın Militanıdır!
Aşk Örgütlenmektir!
