Birlik Yürüyüşü: Emeklilik Bir Hayat Meselesidir

Emeklilik Türkiye’de artık bir “dinlenme” dönemi değil, açık bir hayatta kalma mücadelesidir. Yıllarca çalışmış, üretmiş, bu ülkenin zenginliğine katkı sunmuş milyonlarca insan için hayat, maaş gününe kadar tutulan bir nefese indirgenmiş durumda.

admin tarafından yayınlandı

22 Aralık 2025, 21:54 yayınlandı

Getting your Trinity Audio player ready...

Bedriye YILDIZELİ

Emeklilik Türkiye’de artık bir “dinlenme” dönemi değil, açık bir hayatta kalma mücadelesidir. Yıllarca çalışmış, üretmiş, bu ülkenin zenginliğine katkı sunmuş milyonlarca insan için hayat, maaş gününe kadar tutulan bir nefese indirgenmiş durumda.

Bu tablo bir kader değil. Bir hesap hatası da değil.
Bu tablo bilinçli bir siyasal tercihin sonucudur.

Emekli Maaşı Nasıl Bu Hale Geldi?

Emeklilik sistemi çoğu zaman teknik terimlerle anlatılıyor. Oysa gerçek hayat çok daha yalın:

Yıllarca çalışıyorsunuz, düşük ücretle ve uzun saatler.
Çoğu zaman SGK’ya kazancınız asgari ücretten bildiriliyor.
Prim gününüz doluyor ama kazanç düşük kalıyor.
Aylık bağlama oranı (ABO) yıllar içinde bilinçli biçimde düşürülüyor.
Güncelleme katsayısı enflasyonu bile telafi etmiyor, refah payı içermiyor.

Sonuç:
Hayat boyu emeğin karşılığı, açlık sınırının altında bir emekli aylığı.

Bu yüzden bugün ortaya çıkan sistem şudur:
Daha uzun çalışan daha az maaş alıyor.
Daha çok üreten daha yoksul emekli oluyor.

Emekli aylığı; kaç yıl çalıştığınızdan çok, iktidarın sizi ne kadar paya layık gördüğüyle belirleniyor.
Bu nedenle emeklilik meselesi teknik değil, aktüeryal değil; siyasaldır.
Bu, açık bir bölüşüm meselesidir.

Emeklilik Bir Direnme Biçimine Dönüştü

Açlık sınırı 28 bin lirayı aşmışken milyonlarca emekli 17 bin liranın altında bir gelirle yaşamaya zorlanıyor. “Emekliler yılı” ilan edilen bir ülkede emekliler ya yeniden çalışıyor ya da hayatta kalmaya çalışıyor. Çoğu zaman ikisini birden.

Bu bir yoksulluk politikasıdır.
Ve bilinçlidir.

Bugün emekli çalışmak zorunda kalıyorsa,
iş cinayetlerinde ölen her dört işçiden biri emekliyse,
emeklilik artık dinlenme değil hayatta kalma evresiyse,
bunun nedeni “kaynak yokluğu” değil, bölüşüm tercihidir.

27 Aralık: Sıradan Bir Yürüyüş Değil

27 Aralık’ta İzmit’te yapılacak yürüyüş, alışıldık bir çağrı değil.
Bu yürüyüş gerçek anlamda bir Birlik Yürüyüşüdür.

Uzun zamandır adını çok duyup kendisini az gördüğümüz bir şey nihayet somutlaşıyor:
Emekli sendikaları ve emekli dernekleri, bu kez yan yana gelmiş kalabalıklar olarak değil, ortak karar almış bir irade olarak sahneye çıkıyor. Bir hazırlık komitesi kuruluyor; siyasi partilere, sendikalara, meslek örgütlerine ve demokratik kitle örgütlerine açık çağrı yapılıyor.

Bu, ne söylediği belli olmayan geçici birleşmelerden biri değil.
Bu, ortaklaştırılmış akla dayanan bir birliktelik.

Birlik tartışmalarına yıllardır eleştirel yaklaşan biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim:
Bu adım, “birlik” sorusuna verilmiş sahici ve güçlü bir cevaptır.

Bu sürecin arkasındaki emek ve bilinçli çalışma açısından Selman Kurcan’ın gösterdiği özveriyi özellikle anmak gerekir. İsminin öne çıkmasını istemeyeceğini bilerek söylüyorum: Bazen örnek göstermek, kişiyi yüceltmek değil; doğru çalışma tarzını görünür kılmaktır.

Bugünün Yoksul Emeklisi, Yarının Güvencesiz Gencidir

Emeklilik sorunu sadece bugünün emeklilerinin sorunu değildir.
Bugün emekliye verilen pay, yarın gençlere verilecek hayatın habercisidir.

Bir ülkede emekli yoksulluğu normalleşmişse, gençlerin geleceği de güvencesizdir.
Bugün “bütçe disiplini” denilerek emeklinin payı kısılıyorsa, yarın aynı gerekçeyle gençlerin ücretleri ve sosyal hakları budanacaktır.

Emeklilik, bir hayatın sonu değil; bir toplumun emeğe verdiği değerin göstergesidir.
Ve o değer bugün düşmektedir.