Vatandaşlık bağı ve Ümmetçilik comağı sokulması! 
Çağdaş devletler Hukuksal temelleri üzerine oturtulur.
Günümüzde birçok ülke, ekonomik krizler,
toplumsal eşitsizlikler ve yönetsel zafiyetlerle sarsılmakta;
Bu tablo, vatandaşlar arasında kimlik temelli ayrışmaları özellikle siyasiler tarafından daha da körüklemektedir.
Kaldı ki bizim coğrafyamızda, açlık ve yoksulluğun pençesinde kıvranan toplumların,
çözüm arayışlarını çağdaş vatandaşlık bilinci yerine yeniden dinsel veya etnik aidiyetlerde araması,
2çağdaş devlet paradigması açısından önemli bir sorunsal doğurmuştur.
Oysa Çağdaş anayasal devletin halklarıyla kurduğu temel hukuksal bağ “Vatandaşlık”tır.
Vatandaşlık, bireyin devlete karşı hak ve yükümlülüklerini düzenlerken, toplumsal eşitliğin ve hukukun üstünlüğünün de zeminini oluşturur.
Eşit vatandaşlık ilkesi anayasal düzlemde yaşamış ama geçirildikten sonra;
Soy,
hanedan,
aşiret,
ırkdaşlık ve dindaşlık esasına dayalı toplumsal ayrıştırmalar, özcesi;
“Ümmetçilik” hukuksal meşruiyetini yitirir.
Çağdaş devlet, bireyi “Tekil vatandaş” olarak kabul eder ve ona yalnızca bu statü üzerinden yaklaşır.
Bu bağlamda ümmetçilik, toplumsal aidiyetleri dinsel kimlikler üzerinden tanımlayarak, bireyi hukuk önünde eşit bir özne olmaktan çıkarır ve eşitlikçi devletin karakterini zedeler.
Tam da bu nedenle eşit vatandaşlık,
demokratik sistemlerin ve toplumsal barışın da sigortasıdır.
Ekonomik krizlerin ve sosyal çöküşün baskısı altında bile, çözümü ümmetçilik de değil, laik hukuk devleti ilkesin de ve eşit yurttaşlık bağının güçlendirilmesin de aramak, demokratik kazanımların korunması açısından oldukça önemlidir.
Şiir Sevdanın Militanıdır!
Aşk Örgütlenmektir!
