CHP’de Varlık Mücadelesinden Ülke Mücadelesine Geçiş Zamanı

Cumhuriyet Halk Partisi’nde yaşanan gelişmeler, artık yalnızca bir liderlik tartışması değil; siyaset yapma ahlakının, sorumluluk bilincinin ve ülkenin geleceğine dair duruşun da sorgulandığı bir dönemi temsil ediyor. Bu noktada sormak zorundayız: CHP’de bazı siyasi figürler neden kişisel varlık mücadelesine bu kadar odaklandı? Ülke bu kadar derin krizler yaşarken, bu içe dönük enerji tüketimi neyin ve kimin faydasınadır?

Parti Mi Kurtarılmalı, Ülke Mi?

Türkiye, anayasal düzenin zedelendiği, hukuk devletinin neredeyse sembolik hâle geldiği, adaletsizliğin sistemleştiği ve ekonomik yıkımın artık her eve uğradığı bir sürecin içindedir. Gençler umutsuz, emekliler açlık sınırında, kadınlar güvende değil, işçiler güvencesiz. Böyle bir tabloda CHP’nin önünde tarihî bir görev duruyor: Sadece iktidar alternatifi olmak değil, aynı zamanda cumhuriyetin ve demokrasinin taşıyıcısı olmak.

Ancak ne yazık ki bazı siyasetçiler, bu ağır sorumluluk yerine kendi konumlarını sağlama alma telaşına düşmüş durumda. Kurultay süreciyle başlayan hizipleşme, bugün sosyal medyada yürütülen linç kampanyalarına, eski genel başkanlara hakarete, partinin kurum kültürüne açık saldırılara dönüşmüş halde. Oysa CHP, kişilerin değil, ilkelerin partisidir. Bu ilkeyi terk eden her siyasetçi, yalnızca kendisini değil, halkın umutlarını da baltalamaktadır.

Kılıçdaroğlu’na Yönelik Linç Kültürü Ne Anlatıyor?

Kemal Kılıçdaroğlu, 13 yıl boyunca CHP’yi sağduyu ile yönetmiş, Türkiye’yi 2010’larda karanlığa teslim etmeyen bir muhalefet hattı inşa etmiştir. Eksikleri elbette tartışılır, ancak son günlerde kendisine yöneltilen ağır ve ahlaksızca ithamlar, sadece bir kişiye değil, Cumhuriyet Halk Partisi’nin geçmişine, saygınlığına ve emekçilerine yönelmiş saldırılardır.

Bu saldırılara sessiz kalanlar ya da içten içe destekleyenler, bir gün benzer söylemlerin hedefi olduklarında aynı sessizlikle karşılaşacaklarını unutmamalıdır. Bugün Kılıçdaroğlu’nu itibarsızlaştırarak kendine alan açmaya çalışanlar, yarın aynı sistemin kurbanı olabilir.

Birlik Mesajı: Şimdi Kavga Değil, Dayanışma Zamanı

Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş’ın sözleri bu atmosferde çok şey anlatıyor:

“Aksi halde ben dahil hiçbirimizin siyaset yapmasının bir anlamı kalmaz.”

Bu ifade, kişisel hırsların ötesinde bir şey söylüyor: Eğer CHP, birlik olamazsa, muhalefet de çöker, umut da söner. Kurultaylar geçicidir, tartışmalar geçicidir. Ancak halkın CHP’ye duyduğu güven kalıcı olmak zorundadır.

Mesele, hangi genel başkanın olduğu değil; hangi siyaset tarzının hâkim kılındığıdır. Bugün, adalet yürüyüşlerinin mirasını, sosyal belediyeciliğin başarısını ve laik demokratik cumhuriyetin değerlerini geleceğe taşımakla yükümlü bir partiden söz ediyoruz. Bu parti, iç hesapların değil, Türkiye’nin geleceğinin merkezinde olmalıdır.

Sonuç: CHP İsimlerden Büyüktür

Oğuz Kaan Salıcı’nın şu sözleri unutulmamalıdır:

“Altı Ok rozetini şerefiyle taşıyan hiçbir arkadaşımı, AKP’nin tepesindekilere değişmem. Değişenlerle de yol yürümem.”

Bu, sadece bir kişisel tavır değil, ilkesel bir duruştur. Bugün CHP’nin her üyesinin, her seçmeninin, her temsilcisinin aynı kararlılıkla durması gerekir.
Çünkü bu sadece CHP’nin değil, cumhuriyetin mücadelesidir.

Artık parti içi varlık savaşları değil, halkın ve ülkenin geleceği için örgütlü bir mücadele zamanıdır.